سه برابر شدن یارانههای معیشتی هم دردی را دوا نمیکند.
دولت باز هم قصد دارد با وعده ۲ یا ۳برابر کردن یارانهها نرخ ارز را در همهی سطوح نهادینه کند و از کنترل قیمتهای اساسی حتی روی کاغذ هم دست بردارد.
به این منظور در طراحی بودجه، "ارز دولتی ۴۲۰۰ تومانی را به کلی حذف کرده" و قیمت ارز را به نرخ ثابت ۱۱۵۰۰تومان در نظر گرفته است.
ارز نیمایی ترفندی برای تامین کالاهای اساسی برای اقشار ضعیف بود که از ابتدای شوکهای ارزی در سال ۹۷ در دستور کار قرار گرفت، اما با گذشت زمان از تاثیرگذاری آن بر معیشت مردم کاسته شد و بسیاری از از کارشناسان از ابهام در سرنوشت بخش عظیمی از ارز دولتی و اختصاص آن به گروهها و افراد خاص خبر دادند.
گروههایی که ارز دولتی ارزان گرفتند یا کالایی وارد نکردند یا کالاهای وارداتی را به قیمت گران در بازار آزاد فروختند...
بنابراین این ارز برای ارزانی کالاهای اساسی به کار نرفت و قیمت این کالاها به شکلی سرسامآور گران شدند.
اینک دولت این گرانی را بهانهی بیفایده بودن ارز دولتی کرده و قصد حذف کامل آن را دارد.
احسان سلطانی کارشناس اقتصادی میگوید در سال آینده به علت "قطع کامل ارز ۴۲۰۰ تومانی" گرانیها با سرعت و قدرت بیشتری ادامه خواهد یافت.
چرا بهجای حذف ارز دولتی، دولت به سوی نظاممند کردن تخصیص ارز دولتی و مطالبه بابت میلیاردها دلار ارز دولتی گمشده نمی رود؟ و چطور شد که ارز دولتی تبدیل به رانت شد؟
رئیس سازمان برنامه و بودجه وعده داده است که در صورت حذف ارز ۴۲۰۰تومانی، یارانهها دو یا سه برابر خواهد شد. البته مشخص نیست که این وعده عملی شود و در ضمن در صورت حذف این ارز، میزان گرانیها چنان سرسامآور خواهد بود که با یارانه ۱۲۰هزار تومانی دست مردم حتی از تامین کالاهای حیاتی کوتاهتر خواهد شد.
آیا دولت و نمایندگان مجلس خود را در قبال تامین حداقل مواد غذایی برای خانوادههای فرودست مسئول نمیدانند؟ آیا نباید دست کارگر به حداقلی از مواد غذایی برسد تا بتواند سر پا مانده و چرخهای صنعت را بگرداند؟